به گزارش «فرهیختگان»، پرسپولیسی‌ها 2 روزی است که به قطر سفر کرده‌اند تا بتوانند در شرایط مساوی با رقیب کره‌ای خود، با شرایط محیطی و آب‌وهوایی این کشور آشنا شده و به‌دور از هیاهوی تهران، هواداران‌شان و رسانه‌ها خودشان را به بالاترین مرز از آمادگی برسانند و در یک دیدار بسیار حساس که به‌صورت تک‌بازی انجام می‌شود، بتوانند کار ناتمام خود را در طول این سال‌ها به سرانجام رسانده و با جام قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا به تهران بازگردند.

به‌نظر می‌رسد پرسپولیسی‌ها در قطر به دو بخش تقسیم شده‌اند و بخش اول بازیکنان و کادرفنی تیم هستد که روی تمرینات متمرکز شده‌اند و بخش دیگر هم آنالیزورهای سرخ هستند که به‌صورت تمام‌وقت مشغول آنالیز تیم اولسان‌هیوندای کره‌جنوبی هستند تا نکات لازم را به کادرفنی منتقل کرده و آنها بتوانند با آگاهی کامل از نقاط ضعف و قوت حریف، شاگردان خود را به میدان بفرستند. در این بین صحبت کارشناسان می‌تواند کمک زیادی به کادرفنی پرسپولیس کند. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با بیژن ذوالفقارنسب را در ادامه می‌خوانید.

درحالی که اکثر فوتبالی‌های کشور بر این باور بودند که ویسل‌کوبه ژاپن حریف به‌مراتب ساده‌تری برای پرسپولیس است اما شما معتقد بودید اولسان‌هیوندا گزینه بهتری است.

من به سابقه 10سال اخیر تقابل تیم‌های باشگاهی و ملی‌مان با رقبای کره‌ای و ژاپنی نگاه کردم. ما در این بازی‌ها چه زمانی که میهمان بوده‌ایم و چه میزبان، برتری بیشتری مقابل کره‌ای‌ها داشته‌ایم اما همیشه در برابر فوتبال همراه با نظم و حساب‌شده ژاپنی‌ها سر تعظیف فرود آورده‌ایم. نظر من بر این است که فوتبال ما قابلیت غلبه بر فوتبال کره را دارد و برای این برتری همخوانی‌های لازم وجود دارد. البته ممکن است خیلی‌ها با این اعتقاد من مخالف باشند.

پس این موضوع ربطی به برتری تاکتیکی اولسان مقابل ویسل‌کوبه ندارد؟

من بحثم روحی و روانی است. با توجه به اینکه ما مقابل کره‌ای‌ها راحت‌تر پیروز می‌شویم، به همین دلیل این برتری روحی می‌تواند کمک بسیار زیادی به نماینده کشورمان بکند که با روحیه‌ای بالاتر در این میدان گام به زمین مسابقه بگذارد. ما نشان داده‌ایم اگر خودباوری داشته باشیم و از روحیه بالایی برخوردار باشیم می‌توانیم دست به هر کار ناممکنی بزنیم. شما همین مرحله گروهی را ببینید که در مقابل نماینده‌های عربستانی چه نتایج خوبی گرفتیم. دلیل اصلی‌اش هم به کری‌خوانی این دو کشور مربوط می‌شود که باعث ایجاد انگیزه در بازیکنان ایرانی می‌شود. فوتبالیست‌های ایرانی نشان داده‌اند اگر انگیزه داشته باشد خارج از ظرفیت‌شان در زمین حاضر می‌شوند.

اما در کل اولسان‌هیوندای کره‌جنوبی بدون باخت و با یک خط‌آتش وحشتناک به فینال رسیده است.

من هم از این موضوع مطلع هستم اما واقعا بین تیم‌هایی که به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده‌اند تفاوت زیادی وجود ندارد و شما تصور نکنید که چون حریف ژاپنی نتایج کم‌فروغ‌تری نسبت به تیم کره‌ای گرفته پس حریف ضعیفی به شمار می‌رود. ما باید امیدوار باشیم که پرسپولیس در فرم ایده‌آل قرار داشته باشد و بتواند به همان تیم ماقبل فینال تبدیل شود. اگر این آمادگی ایجاد شود قطعا حرف‌های زیادی برای گفتن خواهند داشت.

البته پرسپولیس مثل هندوانه دربسته است. چراکه دو هفته در لیگ بازی نکرده و مشخص نیست در چه فرمی از آمادگی قرار دارد.

به‌لحاظ منطقی هر تیمی که قرار است پا به یک میدان بزرگ بگذارد باید یک‌هفته قبل‌تر از آن یک دیدار را پشت‌سر بگذارد تا در شرایط آمادگی مطلوب قرار داشته باشد. اما این بازی نکردن برای پرسپولیس توفیقی اجباری بود چراکه قطعا بازی‌های این تیم پخش مستقیم می‌شد و کره‌ای‌ها به‌راحتی به فیلم بازی آنها دست پیدا می‌کردند و آنالیزشان می‌کردند و ظرفیت نیمکت پرسپولیس هم به‌حدی نبود که گل‌محمدی بخواهد با تغییر ترکیب، حریف کره‌ای را گیج کند و از طرفی لیگ برای سرخ‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و آنها حاضر نبودند که یک یا 2بازی را فدای حضور در آسیا کنند. احساس من بر این است که این محافظه‌کاری بسیار به‌نفع پرسپولیس شد و کار تیم کره‌ای را برای خواندن دست پرسپولیس سخت کرد. البته آنها یک بازی کاملا سکرت درونی اما جدی برگزار کردند که نشان از هوش مربیان این تیم دارد.

با این تفاسیر شانس نماینده کشورمان را برای قهرمانی چقدر می‌دانید؟

خیلی کار سختی پیش‌رو دارند. به‌خصوص اینکه آنها نتوانستند بعد از رسیدن به فینال ظرفیت نفراتی سابق را حفظ کنند و تعدادی از نفرات مهم‌شان این باشگاه را ترک کردند. اما تجربه نشان داده ایرانی‌ها درست زمانی که امیدی به آنها نیست فراتر از توان در زمین حاضر می‌شوند و کارهای بزرگی انجام می‌دهند. اما اگر روی کاغذ بنویسیم قطعا شانس پرسپولیسی‌ها کمتر از کره‌ای‌ها است.

وضعیت خط‌حمله پرسپولیس را با حضور عبدی و رمضانی چطور می‌بینید؟

یک تیم برای بازی در این سطح نیاز به بازیکنان بین‌المللی و باتجربه دارد. از نظر من این مهاجمان هنوز جای کار دارند و از تجربه لازم برخوردار نیستند. اما دیگر چاره‌ای وجود ندارد و پرسپولیس همین نفرات را دراختیار دارد. من به‌شخصه امید زیادی به هافبک‌های تندوتیز این تیم دارم که می‌توانند روی حرکات انفرادی، ضربات ایستگاهی و توپ‌های برگشتی گره بازی را باز کنند. اما تکرار می‌کنم که در این شرایط بهتر است کلیه بازیکنان حمایت شوند تا در پایان این نماینده کشورمان باشد که با دست پر زمین بازی را ترک می‌کند.

* نویسنده: آرش محمدی، روزنامه‌نگار